De kikkererwt (Cicer arietinum) zou gecultiveerd zijn en niet in de natuur voorkomen. Volgens deze bron komt de wilde vorm uit Turkije.
Cicer arietinum groeit als eenjarige en kan tussen de 30 en 100 centimeter hoog worden, afhankelijk van de variëteit en de locatie. Zodra de zaden rijp zijn, sterft de plant, net als bij de verwante bonen, erwten en linzen.
De zaden van de kikkererwt worden gebruikt voor menselijke voeding. Ze smaken pittig en nootachtig en kunnen beige, bruin, groen of zwart van kleur zijn. Omdat ze ongeveer 20% proteïne bevatten, vullen ze lang en zijn ze zeer geschikt voor vegetarische en veganistische diëten.
Kikkererwten zijn gedroogd, geroosterd, als meel of in blik verkrijgbaar in supermarkten, natuurvoedingswinkels of Aziatische winkels. Er zijn ook kiemgroenten en snacks zoals geroosterde kikkererwten verkrijgbaar.
Kikkererwten zijn veelzijdig in de keuken, de bekendste gerechten zijn waarschijnlijk hummus en falafel. Maar kikkererwten kunnen ook worden gebruikt om pannenkoeken, puree en spreads, soepen, stoofschotels of beignets te maken.
Variëteiten
De beige tot goudgele, bruine, groene of zwarte zaden van de kikkererwt zijn tussen 5 en 15 millimeter groot. Hun grootte hangt niet alleen af van de variëteit, maar ook van de teelt, d.w.z. het water, de bodem en de toevoer van voedingsstoffen.
Kenmerken: Noten en Zaden |
