Tuinwolfsmelk

Tuinwolfsmelk Euphorbia peplus

Euphorbia peplus

Zijn naam doet het misschien vermoeden, maar de tuinwolfsmelk is geen populaire tuinplant. Veel tuiniers beschouwen het als een vervelend onkruid dat moet worden verwijderd.

Euphorbia peplus

Toegegeven, het is zeer krachtig en kan welig tieren. Maar het brengt ook wat groen in de herfst- tot wintertuin. De bloeiwijzen zijn tot ver in de winter te zien, tot de eerste strenge vorst. Lichte nachtvorst is geen probleem voor haar.

Euphorbia peplus Tuinwolfsmelk

Euphorbia peplus is een eenjarige die tot 30 centimeter hoog wordt en van mei tot oktober zijn bloeiwijzen toont. In milde streken kan hij twee generaties per jaar voortbrengen, zodat ook in december nog vruchtdragende exemplaren te zien zijn.

Zoals bij veel andere wolfsmelkplanten zijn alle delen van de plant giftig. Euphorbia peplus bevat ingenol mebutaat, dat in de Verenigde Staten wordt gebruikt voor de behandeling van actinische keratose, maar in de Europese Unie niet langer is toegestaan.

Het natuurlijke verspreidingsgebied van de tuinwolfsmelk omvat Europa, Noord-Afrika en Azië, waar het zich uitstrekt tot in India en Pakistan. Als geïntroduceerde soort wordt hij ook aangetroffen in andere regio’s, waaronder Australië, Nieuw-Zeeland en Noord-Amerika (bron).

Euphorbia peplus komt niet alleen in tuinen voor, maar ook in parken, op begraafplaatsen, akkers, puinstortplaatsen, bermen, heesteroevers of dammen. Hij leeft in zonnige tot schaduwrijke gebieden.

Hij gedijt het best in gelijkmatig vochtige, humeuze tot lemige grond. Op zulke plaatsen vormt hij graag platte standplaatsen. Hij kan ook op zandgrond groeien, maar blijft veel kleiner of vestigt zich niet permanent.

De tuinwolfsmelk is goed aangepast om in stedelijke gebieden te overleven. Hij kan groeien tussen straatstenen, stoepranden, voor of op muren.

Gelijk uitziende planten

Euphorbia peplus

Jonge planten lijken op de niet verwante vogelmuur (Stellaria media), die dezelfde habitats koloniseert en, in tegenstelling tot de tuinwolfsmelk, niet giftig is.

Hij kan gemakkelijk worden onderscheiden van Euphorbia helioscopia, waarmee hij samen groeit, door zijn veel kleinere bloeiwijzen en vruchten.

Tuinwolfsmelk of kroontjeskruid
Tuinwolfsmelk (links) en kroontjeskruid (Euphorbia helioscopia, rechts).